De Schijtlijster
‘We gaan lekker de natuur in!’
Mensen nemen zo’n zin gemakkelijk in de mond. Daarbij
ervan uitgaand dat iedere toehoorder dat enthousiast op zal pakken, pardoes de
jas aantrekt, de veters van de wandelschoenen vast strikt, om vervolgens de
buitendeur te openen om de natuur in al zijn gradaties op te gaan snuiven.
Wijlen mijn vader incluis. Hij bezigde weliswaar niet
exact dezelfde zin om duidelijk te maken wat onze zondagmiddagse activiteiten
zouden zijn, maar ik wist wel dat ‘t zinnetje ‘Kom op, we gaan naar ‘t
Robbenoordbos!’ tot ‘tzelfde resultaat zou leiden: de natuur!
Waarop ik spontaan naar de wc moest om te poepen. Liefst
de hele middag lang. Om vooral niet mee te hoeven.
Hoe dat allemaal zo gekomen is & wat dat allemaal tot
gevolg had in m’n verdere leven laat ik hier maar even buiten beschouwing, maar
‘t moge duidelijk zijn dat de natuur niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid
van geneugten is. Sterker uitgedrukt: voor sommigen bestaat ‘t buitenleven uit
een grote bron van angsten.
& Daar wil ik ‘t vandaag dus over hebben: hoe de
natuur sommige mensen,
specifiek: mijn persoon, angst kan inboezemen & op
welke manieren zich dat kan manifesteren. Wellicht een heel ander praatje over
natuur dan men zou verwachten, maar om toch nog een kleine handreiking naar ‘t
verwachtingspatroon van de gemiddelde toehoorder te doen zal ik afsluiten met
enkele tips voor de zeldzame angstigen & bevreesden die zich vast ook in
ons midden bevinden.
Laat ik beginnen met te benoemen welke soorten angst er
naar mijn weten & ervaring zoal bestaan:
- Harige Angst: Sommige spinnen hebben
haren. De angst voor gewone spinnen heb ik al goeddeels overwonnen, hoewel ‘t
nog steeds niet fijn is ze over m’n huid te voelen lopen of hun webdraden over
m’n gezicht te krijgen, maar de angst voor ‘webloze’ spinnen zal waarschijnlijk
eeuwig blijven bestaan, ben ik bang, vooral dankzij hun begroeiing. Mijn
subjectieve beleving vertelt me dat deze spinnen veel groter zijn dan de
huistuinenkeukenspin, ze onverstoord door blijven lopen ook al probeer je ze
met de bezem te verjagen & dat als ze na een trage beklimming van ‘t
gordijn zich met een bons kunnen laten vallen. Vooral dat laatste, dat geluid
dus, kan behoorlijk wat angst opwekken.
- Geluidsangst: Daarbij verwijs ik ook
maar ff naar voorgaande angst, maar ik kan ‘t verder illustreren met de kuch
van de schaap. Als je eenzaam in een voor de rest verlaten landschap van weides
in een klein caravannetje de nacht doorbrengt & er begint iemand tegen je
onderdak te schurken & te hoesten als een oude vent zonder dat je op de
hoogte bent van de geluidskunsten die de schaap machtig is, schijt je al snel
in je broek. Een snuivende egel bij je verzameling van zo goed als lege
mayonaisepotjes bij de vuilnisbak bereikt ongeveer ‘tzelfde effect.
- Ze-Zijn-Met-Veel Angst: In datzelfde
weidelandschap ben ik op een gegeven moment, ‘t was ditmaal op klaarlichte dag,
aan ‘t eind van de middag, etenstijd waag ik achteraf te denken, over een hek
geklommen om aan de andere kant van ‘t veld iets te kunnen bekijken. De schapen
besloot ik hierbij te negeren, want dit was nou 1maal de kortste route om te
komen waar ik wilde zijn. Die schapen waren echter met velen, wat 1 van die
schapen zich ook daadwerkelijk scheen te beseffen. & Waarschijnlijk was deze
ook op de hoogte van ‘t ‘ ; ‘over-de-dam’-spreekwoord, want dapper deed hij een
stap mijn kant op.
Wat zijn soortgenoten van hem kopieerden & er nog een
extra stap bovenop deden. & Nog 1. & Nog 1.
Men wil niet weten hoe hard iemand tussen drollen moet hollen
om van een grote kudde schapen af te komen.
- Mannenangst: Ook in ‘t dierenrijk
geldt: mannen zijn nou 1maal enger dan vrouwen. Zeker als ze hoorns hebben.
- Hij-Is-Groter-Dan-Ik Angst: Paarden
zijn groter. Ze zijn daardoor onbetrouwbaar & dienen vermeden te worden als
ik een lange-afstandswandeling maak. Een paard in een wei waar de route door
voert heeft mij meermaals doen besluiten op mijn sporen terug te treden &
naar huis te gaan. Gelukkig kwam er 1 maal een stel op ‘tzelfde pad te voorschijn
die me geruststellend & beschermend tussen de paarden heeft gemanoeuvreerd.
- Ze-Staren-Me-Aan Angst: Dat koeien
nieuwsgierige beesten zijn wil ik wel geloven als ik veilig thuis over zo’n
dier zit na te denken, maar als ik me 1maal in de vrije natuur tegenover zo’n
groepje bijeen verzameld tuig bevind denk ik daar heel anders over. Ze staren
me aan met z’n allen om me op een voor mij onverwacht moment met z’n van
achteren aan te vallen, krijg ik dan al snel ‘t vermoeden.
Waarschijnlijk zijn andere mensen onderhevig aan andere,
misschien wel complexere, angsten, maar ik wil ‘t voor vandaag hier even bij
laten.
Rest mij nog om de nog beloofde tips aan de hand te doen,
die bij stoutmoedige uitvoering in precaire situaties uitkomst kan bieden.
- Mocht een bok u
willen aanvallen, wendt uw gezicht zijn kant op, blijf staan en duw zogauw hij
dicht genoeg genaderd is zijn kop opzij.
- Als u een
Schotse Hooglander ondanks zijn bedaarde uitstraling niet vertrouwt tijdens de
wandeling door de door hem gecontroleerde natuur, steek 2 vingers in zijn
neusgaten & knijp. Daar wordt-ie rustig van.
- Ok, een paard is
groter. Maar zo gauw je een stok omhoog heft die boven zijn kop uitsteekt,
denkt ‘t beest dat jij imposanter bent.
- Een koe blijft
in groepjes bij elkaar staan. ‘t Kuddegevoel schenkt haar ‘t idee van
veiligheid. Als jouw route door die kudde leidt, loop naar ‘t midden van die
starende groep. Deze zal zich automatisch splitsen.
- Als laatste wil
ik ‘t hebben over de hond. Hoewel de hond nou net een twijfelachtig deel van de
natuur is geworden sinds ‘t volledig gedomesticeerd is door de mens. De mens
blijkt ‘m echter nodig te hebben om zijn eigen angst te bestrijden & zet de
hond somtijds op zo’n manier in dat de hond bij de mens angst moet inboezemen, zodat
zijn baas zichzelf veiliger kan voelen.
Blijf stokstijf stil staan als een hond grommend &
blaffend op je afkomt.
Probeer te bepalen wat zijn ‘erf’, zijn terrein, is &
blijf zo lang op je plek staan tot je denkt dat je zonder risico verder kan
trekken.
Maar je kan natuurlijk ook van tevoren een fluitje kopen
waar honden niet tegen kunnen. Want van stilstaan kom je niet ver tijdens je
natuurwandeling.